Η αγαπημένη μου. Για να μη σου πω 6/5 βαθμός δυσκολίας
Ένας τύπος περπατάει στο δρόμο, κρατώντας τη βαλίτσα ΜΕ ΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ. Φτάνει στην πολυκατοικία που έψαχνε, και ανοίγει την πόρτα ΜΕ ΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ. Καλεί το ασανσέρ ΜΕ ΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ και ανοίγει την πόρτα ΜΕ ΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ. Χτυπάει το κουδούνι ΜΕ ΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ. Του ανοίγουν κάποιοι άντρες και τους δίνει τη βαλίτσα ΜΕ ΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ. Γυρνάει και φεύγει, καλεί ταξί με το αριστερό και δολοφονείται! Τι έχει συμβεί;
Λύση, όπως δημοσιεύθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2012, ώρα 11:26 π.μ.
"Οι τύποι [αυτοί στο σπίτι, αυτοί που άνοιξαν την πόρτα] (μαζι με το γιατρό [ο άνθρωπος που κρατούσε τη βαλίτσα]) έχουν ναυαγήσει κάπου.
Τα τρόφιμα έχουν εξαντληθεί, (αν υπήρχαν κιόλας εξαρχής), κι αποφασίζουν να κόψουν όλοι το χέρι που τους είναι λιγότερο απαραίτητο (το αριστερό οι δεξιόχειρες, και αντίστροφα) για να γίνει τροφή για την ομάδα, για να επιβιώσουν μέχρι να διασωθούν (ή μέχρι να τελειώσουν τα χέρια).
Ο γιατρός, όντας γιατρός, αποφασίζεται να κόψει τελευταίος το χέρι του, μια και η βοήθειά του στις υπόλοιπες επεμβάσεις (κοψίματα) είναι πολύτιμη.
Εκεί που έχει κόψει και το χέρι του τελευταίου πριν απ' αυτόν, ω τι θαύμα, ω υπερλαμπρε θεέ, διασώζονται.
Όμως η συμφωνία είναι συμφωνία: Τι, εμείς μείναμε κουλοί για να χλαπακιάζεις εσύ χερινό κότσι [χέρια...], και τώρα στην απόξω; Όχι, γιατρέ χρωστάς χέρι.
Καλά ρε παιδιά, μη μου βάζετε χέρι, να γυρίσουμε με το καλό, να πάω στο γιατρείο μου με τα εργαλειάκια μου τα αποστειρωμένα, τους επίδεσμους τους φρέσκους, τον κουνιάδο μου τον αναισθησιολόγο, και να γίνει η δουλειά όμορφα, να σας προσφέρω κι εγώ μια χείρα βαλιτσείας, και η βαλίτσα δώρο!
Ψάρωσαν τα παιδιά, ήτανε και η χαρά της διάσωσης, εντάξει.
Πω, κωλοφαρδία, σκέφτηκε ο γιατρός, έχω ένα χέρι καβάντζα, φρεσκοκομμένο και αχρησιμοποίητο! Γρήγορα, να το πάρω με τρόπο μαζί μου, και να το πασάρω για δικό μου.
Όπερ και έγινε.
Μέρα παράδοσης, μέρος παράδοσης,ο γιατρός στην ώρα του, όλα οκ. Το χέρι είναι στην βαλίτσα, ορίστε παρακαλώ, μετρήστε τα δάχτυλα, όλα εκεί, όλα οκ. Ξοφλήσαμε;
Ναι ρε γιατρουδάκο είσαι λεβεντιά. Εις το επανειδείν, και μακρυά από πλοία.
(Γιατρός βγαίνει στο δρόμο και σκέφτεται ουφ όλα καλά πήγανε, τη σκαπουλάραμε, ώ ρε μανούλα μου τη περιπέτεια κι αυτή, τρέμουν τα πόδια μου, δεν είμαι για περπάτημα, κάτσε να καλέσω ένα ταξί...)
Την ίδια ώρα κάποιος απ' το διαμέρισμα: Κοίτα ρε 'σύ, το χέρι του γιατρού, φτυστό με το δικό μου έιναι, να συγκρίνετέ το και μ' αυτό που μου έμεινε... ωπ! κάτι δεν πάει καλά εδώ.
Ταυτόχρονα:
Γιατρός καλεί ταξί με το ΑΡΙΣΤΕΡΟ του χέρι (ήταν σε μονόδρομο και μόνο κατα κει πήγαινε η κυκλοφορία) και Οξύθυμος Άντρας έχει πάει στο παράθυρο να ελέγξει την υποψία τους...
ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΩ!!!"
